Pracę nad każdą animacją należy zacząć od zadania sobie najważniejszego pytania: „O czym ma ona być?”. Kiedy już sobie na nie odpowiesz, możesz zabrać się za pisanie fabuły. Tylko jak powinien wyglądać pierwszy krok? Większość ludzi zaczyna tworzenie fabuły w taki sposób:
Głównym bohaterem będzie młody, silny chłopak, noszący super czarno-czerwoną kurtkę ze wzorem na plecach albo bez. Akcja toczyć się będzie w świecie przyszłości, w którym cała cywilizacja upadła. Dużo ruin, śmieci i dymu. Bohater będzie miał na imię Matt albo Kris, chociaż może lepsze jakieś polskie albo francuskie…
Stop! Nie tędy droga
Zaczynanie od wykreowania głównej postaci czy świata nie jest dobrym pomysłem. Po paru miesiącach postać będzie ci już tak bliska, że sam zaczniesz żyć jej życiem, a wtedy rozmowa z tobą będzie wyglądała mniej więcej tak:
„ —…wszedł do pokoju, a tam stały buty. Spojrzał na nie i było to tak traumatyczne, że rzucił się na łóżko i zaczął płakać.
—Zrobiło mu się smutno z powodu butów?
—No tak, bo to były buty jego przyjaciela, z którym pokłócił się w dzieciństwie. Tamten wyjechał, ślad po nim zaginął, a widok tych butów mu o nim przypomniał”.
Problem w tym, że nie umieściłeś tego wątku w fabule, bo był dla ciebie zbyt oczywisty, jednak dla drugiej strony bohater będzie zwykłym dziwakiem, który smuci się na widok butów. To często popełniany błąd. Przez to, że całe miesiące spędziłeś na myśleniu o historii i bohaterach, tworzysz masę takich “oczywistych” historii, które nie znajdują swojego odzwierciedlenia w gotowej fabule. Osobiście uważam więc, że kreowanie fabuły w taki sposób jest błędem.
Od czego w takim razie najlepiej jest zacząć?
Moim zdaniem pierwszą i najważniejszą rzeczą, którą należy określić przy tworzeniu fabuły, jest jej główny temat. Zastanów się, dlaczego chcesz opowiedzieć właśnie tę historię? I najważniejsze: co ona wniesie w życie odbiorcy?
„Król Lew” – krąg życia
„Pocahontas” – zderzenie dwóch kultur
„Planeta skarbów”– dorastanie
„Zakochany kundel” – miłość.
Jeśli zaś wybór tematu sprawia wam kłopot lub w ogóle brak wam na niego pomysłu, możecie zacząć od określenia problemu, wokół którego będzie toczyć się fabuła, np. obojętność ludzka, samotność, odmienność czy zagubienie. (Pamiętajcie, że „problem” nie musi być zawsze cechą negatywną. Może nim być na przykład optymizm. Wszystko zależy od was i tego, o czym będzie wasza historia.)
Poplączesz się, jeśli za bardzo wejdziesz w detale. Zaczynanie od szczegółów jest jak gwóźdź do trumny dla twojej fabuły. Bardzo często autorzy zbyt mocno skupiają się na danej sytuacji, chcąc jak najdokładniej przybliżyć ją odbiorcy. Rozbudowują fabułę tak bardzo, że nie dostrzegają, iż ma ona destrukcyjny wpływ na całą resztę historii. Każda, nawet najdrobniejsza, zmiana ma swoje konsekwencje. Coś, co wcześniej było logiczne, może stracić przez nią swój sens. A czym dalej w las, tym twoja fabuła będzie miała więcej taki błędów i dziur. Później możesz nie być w stanie już tego naprawić lub, co gorsza, dojdziesz do momentu, w którym zadasz sobie pytanie: „I co dalej?”.
Dlatego osobiście radzę, żebyś spróbował opisać całość bez komplikowania i wdawania się w szczegóły. Zrób to najprościej, jak potrafisz. Skup się na najistotniejszych faktach. Najpierw spisz wszystko, jak leci. Po kolei od początku do końca.
Przykładowo:
Popołudnie nad morzem. Dziewczynka w sukience do kostek i słomkowym kapeluszu buduje zamek z piasku. Fale delikatnie podmywają jej stopy, słychać śpiew mew. Horyzont spowijają wielkie, ciemne chmury, zwiastujące zbliżającą się burzę. Pochłonięta nasypywaniem piasku do foremki i uklepywaniem go, dziewczynka nie zauważa, jak wszyscy zaczynają uciekać z plaży przed nadciągającą burzą i w zamęcie zostawiają ją samą. Gdy orientuje się w sytuacji, zaczyna panikować. Nie wie, którędy ma pójść, by wrócić do domu. Wiatr wzmaga się i porywa jej kapelusz…
Gdy skończysz już pisać, wykreśl wszystko, co jest na ten moment zbędne. Powinny zostać tylko suche, istotne dla fabuły fakty.
Nad morzem dziewczynka buduje zamki z piasku. Zbliża się burza. Ludzie szybko uciekają zapominając o dziecku. Dziewczynka zaczyna panikować. Wiatr się wzmaga i porywa jej kapelusz.
Kiedy zaczynasz tworzyć fabułę, powinieneś dążyć do jej streszczenia i wyrzucenia z niej wszystkich detali. Najważniejsza jest prostota. Skup się tylko na przedstawieniu tematu/problemu, a nie na bohaterze, świecie, postaciach pobocznych – na to przyjdzie czas później. Postępując w ten sposób, stwórz ogólny szkic z najistotniejszymi faktami, dzięki któremu nie zgubisz sensu opowiadanej historii.
Mając taką bazę, dużo szybciej wyłapiesz wszystkie błędy i niedociągnięcia. Uprości ona również rozwijanie fabuły o kolejne szczegóły. Łatwiej będzie ci kreować postacie, świat, wydarzenia i wątki poboczne, ponieważ cały czas będziesz widział, jak upiększanie i rozwijanie fabuły wpływa na całą historię. To z kolei pozwoli ci spojrzeć krytycznym okiem na wszystko, co napisałeś.
You might also like
Zostaw komentarz